Van Varadero naar Havana gefietst, normaal 138 km, door mij 155.
Ik zag Havana, na te zijn omgereden, liggen, maar werd letterlijk teruggefloten door de politie toen ik weer eens gratis door een tolpoortje, dacht ik, fietste.
Maar het tolpoortje bleek de toegang tot de tunnel ta zijn, dus ben ik omgekeerd.
Ik vroeg de weg aan twee chicas, maar dat bleken travestieten te zijn.
Ze wilden mij graag begeleiden naar de goede weg, waarbij degene links van me schurkte nogal opvallend tegen me aan schurkte, en daarbij de rotsjes van mijn heuptas probeerde te openen, dus ik sprintte ervandoor, ik was gelukkig niets kwijt. Op aanraden van de politie zocht ik een autobus die met fietsen door de tunnel rijdt.
Ik wed gewenkt door ene Marcelo, Cubaans wielrenner.
Hotel Lincoln wilde me niet hebben, casa gezocht: Augustin zocht die voor me.
Hij liep zijn commissie mis, doordat ik toen ik op hem wachtte werd meegenomen door Camila, naar een andere casa. Later kwam ik Augustin tegen, die pissed was, ik legde het uit en bood hem wat te drinken aan. Hij wilde het aftekenen: 4 Cristal bier zou 8 CUC kosten, het dubbele van de normale prijs... Later liep hij met me mee, omdat hij de commissie bij mijn huidige casa terug wilde halen.
Wat wezen drinken met Marcelo, morgen heeft hij een wielerwedstrijd waarvoor hij me heeft uitgenodigd. Leuk!
12 januari: wielerwedstrijd gezien en gefotografeerd. Bij Marcelo gegeten.
Dat was super, om te zien hoe die mensen leven.
Santiago is nog herstellende vaneen cycloon, met 36 kg fiets incl.bagage over bergen fietsen is misschien niet zo'n goed idee, in het westen blijven is eigenlijk rielekster, verder Enrique ontmoet, die fietsreizen organiseert en me hetzelfde adviseert...
Grtz, Wim
Ik zag Havana, na te zijn omgereden, liggen, maar werd letterlijk teruggefloten door de politie toen ik weer eens gratis door een tolpoortje, dacht ik, fietste.
Maar het tolpoortje bleek de toegang tot de tunnel ta zijn, dus ben ik omgekeerd.
Ik vroeg de weg aan twee chicas, maar dat bleken travestieten te zijn.
Ze wilden mij graag begeleiden naar de goede weg, waarbij degene links van me schurkte nogal opvallend tegen me aan schurkte, en daarbij de rotsjes van mijn heuptas probeerde te openen, dus ik sprintte ervandoor, ik was gelukkig niets kwijt. Op aanraden van de politie zocht ik een autobus die met fietsen door de tunnel rijdt.
Ik wed gewenkt door ene Marcelo, Cubaans wielrenner.
Hotel Lincoln wilde me niet hebben, casa gezocht: Augustin zocht die voor me.
Hij liep zijn commissie mis, doordat ik toen ik op hem wachtte werd meegenomen door Camila, naar een andere casa. Later kwam ik Augustin tegen, die pissed was, ik legde het uit en bood hem wat te drinken aan. Hij wilde het aftekenen: 4 Cristal bier zou 8 CUC kosten, het dubbele van de normale prijs... Later liep hij met me mee, omdat hij de commissie bij mijn huidige casa terug wilde halen.
Wat wezen drinken met Marcelo, morgen heeft hij een wielerwedstrijd waarvoor hij me heeft uitgenodigd. Leuk!
12 januari: wielerwedstrijd gezien en gefotografeerd. Bij Marcelo gegeten.
Dat was super, om te zien hoe die mensen leven.
Santiago is nog herstellende vaneen cycloon, met 36 kg fiets incl.bagage over bergen fietsen is misschien niet zo'n goed idee, in het westen blijven is eigenlijk rielekster, verder Enrique ontmoet, die fietsreizen organiseert en me hetzelfde adviseert...
Grtz, Wim
No comments:
Post a Comment
Bedankt voor je reactie!
Groet,
Wim